“Twee jaar na mijn scheiding leerde ik Martijn kennen. Na vijf jaar ‘latten’ besloten we te gaan samenwonen en kochten een huis in Sint Odiliënberg. Toen we eind januari 2021 gingen verhuizen, voelde Martijn zich al niet lekker. Eerst dachten we aan corona, maar de test was negatief.
Drie dagen na de verhuizing werd Martijn opgenomen in het ziekenhuis in Venlo met een longontsteking. Na een week werd hij overgebracht naar Nijmegen, omdat de situatie niet verbeterde. Daar bleek dat hij een gesprongen abces had als gevolg van de longontsteking. Hij moest met spoed geopereerd worden en testte toen wél positief op corona.
Na de operatie is Martijn niet meer bijgekomen. Zijn longen werden steeds verder aangetast door de corona en zijn zuurstofgehalte kwam niet goed meer op peil. Na veertien dagen ging het dusdanig slecht dat ik de hele nacht bij hem heb gewaakt, samen met zijn ouders, broer en mijn kinderen en zus. De volgende ochtend hebben de artsen besloten om de behandeling stop te zetten, omdat er geen hoop meer was.”
Begraven of cremeren
Na het overlijden kwam er veel op Monique af: “We stonden aan de start van iets mooi nieuws en dat werd abrupt afgebroken. Over de dood hadden we het wel eens terloops gehad, maar ik wist bijvoorbeeld niet of Martijn begraven of gecremeerd wilde worden. Zijn ouders wisten het ook niet, maar gaven de voorkeur aan begraven. Een goede vriendin van Martijn herinnerde zich dat hij ooit tegen haar had gezegd dat het hem niet uitmaakte; als degenen die achterbleven zich er maar goed bij zouden voelen.
Natuurbegraafplaats Bergerbos voelde als een logische keuze. In de tijd dat Martijn in het ziekenhuis lag, wandelde ik veel met onze hond. Toen liep ik vaak langs Bergerbos en bedacht ik dat het mooi zou zijn als Martijn daar begraven zou worden. Na zijn overlijden hebben we samen met zijn ouders en mijn kinderen een plekje uitgekozen in het achterste, open stuk van Bergerbos. Je hebt daar van die hoge dennenbomen waar de zon heel mooi doorkomt.
We hadden door de coronamaatregelen een intieme, mooie afscheidsdienst in de aula. Met Martijn zijn favoriete rockmuziek, dialectteksten en foto’s. Daarna gingen de deuren open en liepen we met de kist op de kar richting zijn graf. Ik vond het heel waardevol dat we zo alles samen konden afronden, tot het einde toe.”
Vader
Drie maanden na Martijn overleed ook Moniques vader. “Op de dag dat wij verhuisden, kreeg mijn vader de diagnose longvlieskanker. Hij wist dat hij niet meer beter zou worden en heeft bewust gekozen voor euthanasie. Samen met mijn vader en dezelfde uitvaartonderneemster als bij Martijn, hebben we de uitvaart voorbereid en de kist en de kaartjes uitgekozen. Als Martijn niet vlak daarvoor was overleden, hadden we dat denk ik nooit zo bewust gedaan.
Mijn vader wilde gecremeerd worden. Hij zei altijd: ‘Strooi me maar achter in de tuin uit.’ Een jaar na zijn overlijden stond zijn as nog altijd bij mijn moeder op de slaapkamer. We vonden het geen fijn idee om hem uit te strooien in de tuin, omdat mijn moeder daar ook niet eeuwig zal wonen. Toen heeft zij besloten om de as naast Martijn op Bergerbos te laten begraven.”
Zoveel moois
“Het graf van Martijn wordt onderhouden door zijn ouders. Er ligt ook een houtblok op met zijn naam, dat mijn zoon heeft gemaakt. Ik vind het mooi om te zien dat het hout langzaam verweert en dat het graf steeds meer opgaat in de natuur. Laatst zag ik ook dat muisjes een holletje hadden gegraven op zijn graf. Daar kan ik dan om lachen.
Het wisselt hoe vaak ik langskom. Ik leg mezelf daarin niets op. De ene periode kom ik er drie keer per week en dan opeens drie weken niet. Soms loop ik alleen even langs, maar ik ga ook wel eens naast zijn graf zitten met oortjes in met zijn favoriete muziek.
Het verdriet heeft me geleerd dat het leven veel te kort en kwetsbaar is om in dingen te blijven hangen. Er is nog zoveel moois om van te genieten. Het gemis blijft, maar ik heb ook een ongekende kracht in mezelf ontdekt. Verdriet en geluk liggen heel dicht bij elkaar.”
Enkele weken na dit interview overleed helaas ook Moniques moeder vrij plotseling. Haar as wordt bij haar vader begraven op Bergerbos.
December 2023