“Mijn moeder was heel lief en verzorgend. Ze genoot vooral van de gewone dingen van het leven, zoals rommelen in de tuin, met vriendinnen afspreken, bridgen en lezen. Lekker eten was ook belangrijk voor haar. Dus toen het personeel van het verpleegtehuis me op een vrijdag belde en zei dat ze niet meer at, wist ik dat het echt niet goed ging. De maandag erna is ze in mijn bijzijn overleden.”
Dementie
“Mijn moeder was al dementerend toen ze in 2021 corona kreeg. Ze werd opgenomen in hospice De Ark omdat de artsen dachten dat ze dit niet zou overleven. Wonderwel knapte ze toch op, dus na drie maanden moest ze weg uit het hospice. Thuis wonen was echter geen optie meer. Daarom is ze toen naar RCG De Pollart in het centrum van Roermond gegaan.
Voordat ze dementie kreeg, was mijn moeder heel actief. Ze vond het ook belangrijk om er netjes uit te zien, maar dat ging steeds lastiger. Hoewel ze de dementie altijd ontkend heeft, kon ze de schone schijn op een gegeven moment niet meer ophouden. Steeds meer lichamelijke en mentale functies vielen uit. De moeder die ik had, die altijd geïnteresseerd was en voor me klaarstond, die was er voor haar overlijden al niet meer.”
De dood
“Over de dood wilde mijn moeder het nooit hebben. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar dat kapte ze meteen af. Ik denk dat ze er bang voor was. We wisten dus ook niet wat haar wensen waren. Op een gegeven moment dacht ik: we moeten wel een plan hebben voor als het moment daar is. Toen ben ik op Bergerbos gaan kijken, omdat ik het zo’n mooie plek vond en mijn moeder een natuurmens was.
Na haar overlijden hebben we voor crematie gekozen. Vooraf hadden we een dienst bij Kapel in ’t Zand, omdat mijn moeder best gelovig was. Ze ging tot ze ziek werd iedere week naar de kerk. Vlak voor haar overlijden is nog een pastoor gekomen voor de laatste sacramenten.
Een aantal maanden na de crematie kon ik de urn met as ophalen bij het crematorium. Deze hebben we op Moederdag op Bergerbos begraven. Mijn broer en ik hebben een plek gekozen vlak bij de ingang van de natuurbegraafplaats, zodat het makkelijk te vinden is. Het is naast een mooie boom en een rododendron. Mijn moeder was dol op bloemen en planten.”
Grafrust
“Mijn vader, van wie mijn moeder in de jaren zeventig is gescheiden, is begraven bij Tussen de Bergen. Zijn graf zou eigenlijk vorig jaar geruimd worden, omdat hij toen twintig jaar dood was, maar dat vond ik geen prettig idee. Daarom heb ik de graftermijn verlengd. Ik vind het mooi dat het graf van mijn moeder nooit wordt aangeroerd, ook al wordt na twintig jaar het naambordje weggehaald. Mijn moeders nieuwe partner, met wie ze 36 jaar samen was, is in 2020 overleden. Ik had het mooi gevonden als zijn as samen met die van mijn moeder was begraven, maar zijn kinderen wilden de as houden.
Omdat ik met mijn gezin in Amersfoort woon, kom ik alleen op Bergerbos als we bij mijn broer in Limburg op bezoek gaan en met bijzondere dagen, zoals mijn moeders verjaardag. Dan kijken we bij het graf en lopen we een rondje over de natuurbegraafplaats. Mijn broer vond het aanvankelijk niet zo nodig om de urn te begraven, maar hij komt nu het vaakst op Bergerbos. Ondanks dat we best verschillend zijn, zijn we door het overlijden van onze moeder dichter tot elkaar gekomen. Daar ben ik blij om.”
April 2024